واژه شناسی کلمه سنت (تسنن)

واژه شناسان سه معنای عمده را برای لغت «سنت» ذکر کرده اند:

1. دوام و استمرار و در کل ادامه دادن،

2. راه و روش به معنای مطلق کلمه،

2. راه و روش پسندیده، که در این صورت هرگاه واژه «سنت» به تنهایی و یا به همراه قید "حسنه" آورده شود بمعنی «روش پسندیده و نیکو» خواهد بود. و برای اینکه معنای «روش ناپسند» از این کلمه مستفاد نگردد، بایستی به همراه قید «سیئه» آورده شود.

لهذا با توجه به معنای لغت «اهل» که «گروه» میباشد، «اهل سنت» عبارت است از "گروهی که متحدا راه و روش خاصی را استمرار داده و از آن تبعیت میکنند".

    بعضی از علما «سنت» را در اصطلاح بمعنای "قول، فعل و تقریر" پیامبر اعظم (ص) دانسته اند. و در میان فقها، «سنت» به معنای امری مباح و مستحبی به حساب می آید.