واژه «مسیح»، عربی شده لغت عبری «ماشیا» بوده و بمعنای "مسح شده" و "متبرک آفریده شده" میباشد. بنابر نقل عهد عتیق، لغت «مسیح» برای تمامی پادشاهان بنی اسرائیل به کار رفته است، چرا که همه آنان پیش از تاجگذاری توسط پیغامبر پیشین و یا کاهن اعظم وقت و بوسیله روغن مقدس مسح میشدند. لیکن همین واژه بعنوان لقب حضرت عیسی بن مریم (ع) در متون مقدس استفاده شده است، زیرا مطابق اعتقاد یهودیان "مسیح بزرگی" برای نجات قوم یهود خواهد آمد.
با این توصیف در کتب عهد عتیق و از دیدگاه یهودیان، «مسیح یا مسیحا» به دو گروه اطلاق میگردد:
1. هر پادشاه یا پیغمبر یهودی، 2. هر شخص صاحب رسالت از سوی پروردگار. لیکن در آئین مسیحیت این واژه صرفا برای حضرت عیسی بن مریم (ع) مستعمل است.
درباره این سایت